محققین در دانشگاه استرالیا جنوبی
استفاده از نور لیزر برای نسل بعدی تجهیزات ذخیرات سازی اطلاعات چندین سال است که در بین محققین مختلف مطرح شده است . محققین استرالیایی در دانشگاه استرالیای جنوبی با همکاری دانشگاه آدلاید ، اخیرا بر روی کریستال های نانومتری نمک در حال تحقیق هستند . آن ها به دنبال این هستند که یک نانو ذره کوچک کریستال را که با استفاده از نور لیزر کدگذاری می شود را به عنوان نسل بعدی تکنولوژی ذخیره سازی داده ها معرفی کنند .
این محققین به دنبال ایجاد یک راهکار جدید و با صرفه از لحاظ مصرف انرژی برای ذخیره داده ها با استفاده از نور لیزر هستند . امروزه ما شاهد افزایش چشمگیر داده ها در سطح جامعه هستیم .ایجاد فناوری های جدیدی هم چون رسانه های اجتماعی ، محاسبات ابری و افزایش اسمارت فون ها باعث شده است که فناوری های ذخیره سازی سنتی نظیر دیسک های سخت و ذخیره سازی های حالت جامد (Solid – State) ، دیگر توانایی پاسخگویی به نیازها را ندارند . بنابراین نیاز به تکنولوژی های جدید و مدرن که برای رفع نیازهای فضاهای ذخیره سازی ۱۰۰۰ ترابایت و یا فراتر از ۱۰۰۰ پتابایت مناسب باشند ، به شدت احساس می شود و تنها راهکاری که امروزه مورد توجه است و به نظر می رسد که توانایی ایجاد چنین ظرفیت هایی را دارد ، استفاده از روش های ذخیره سازی اّپتیکال (نوری) می باشد .
فناوری های مبتنی بر نانوبلور امکان توسعه خواص نوری را دارند و به خوبی توانایی گسترش الگوهای مختلف اطلاعات دیجیتال بر روی آن ها وجود دارد . محققین به راحتی می توانند از نور لیزر با طول موج های مختلف برای تغییر حالت های الکترونیکی و هم چنین خواص فلورسنتی کریستال ها استفاده کنند .
آن چه مسلم است در آینده ای نه چندان دور ، نانوبلورهای فلورسنت جایگزین هارد دیسک های سنتی خواهند شد و ما شاهد خداحافظی با ابزارهایی هم چون Blue-Ray های امروزی خواهیم بود . این نانو بلورها قابلیت ذخیره سازی داده ها و بازیافت آن ها را دارند ، به گونه ای که اثرات امواج لیزری بر روی ان بلورها هرگز توسط چشم انسان ها قابل مشاهده و پیگیری نخواهد بود .
در این شیوه امکان ذخیره سازی چندین بیت به صورت همزمان وجود دارد و این برخلاف سایر روش های امروزی که چنین قابلیتی را ندارند ، باعث افزایش سرعت ذخیره سازی اطلاعات خواهد گردید . این موضوع باعث ایجاد سخت افزارهایی برای ذخیره سازی چند سطحی خواهد گردید و این امکان را ایجاد می کند که چندین بیت منحصربفرد را در یک کریستال به راحتی ذخیره کنیم وتراکم ذخیره سازی به شکل قابل توجهی افزایش خواهد یافت. از دیگر سو ، نیاز به انرژی کم در چنین روشی ، در سیستم های آینده که نیاز به بهره وری انرژی و هم چنین یکپارچه سازی مدارات الکترونیکی دارند ، ایده آل به نظر می رسد .
بزرگترین چالشی که محققین در حال حاضر با آن مواجه هستند ، شکننده بودن این نانوبلورها می باشد .دانشمندان به دنبال راهی برای انتقال این نانوبلورهای شکننده به یک شیشه یا پلمیر مستحکم می باشند . آنها با استفاده از تحقیقات بین رشته ای به دنبال ایجاد یک ماده جدید مستحکم و سبک وزن هستند .
تکنولوژی ذخیره سازی اطلاعات بر روی نانوبلورهای کریستالی امکان ذخیره سازی داده ها به صورت سه بعدی را خواهد داشت . ذخیره سازی سه بعدی داده ها به صورت نوری باعث خواهد شد که در سطحی کوچک ، شاهد حضور حجم عظیمی از داده ها باشیم . این ویژگی می تواند برای مراکز داده ها و ذخیره سازی های ابری به عنوان راهکاری مطمئن محسوب شود .
گردآورنده : مهندس معاونی
تاریخ نشر : ۲۶ تیر ۱۳۹۷
کد مطلب : A97042601
منبع : این مقاله در نشریه Optic Express چاپ گردیده است و در دسترس عموم قرار دارد .
