زمان مطالعه تقریبی: ۴ دقیقه
احرازهویت بیومتریک
با توسعه تکنولوژی سیستم های احرازهویت اتوماتیک ، در بسیاری از کاربردها نظیر کنترل دسترسی ، تجارت الکترونیک ، دسترسی به نرم افزارها و سخت افزارها و حفاظت از محیط های امنیتی مورد استفاده قرار می گیرند . در سیستم های امنیتی معمولا دو رویکرد پایه وجود دارد : ۱- رویکرد مبتنی بر شناسه که بر روی اقلام فیزیکی مانند کارت های هوشمند ، کلیدهای فیزیکی و گذرنامه ها اعمال می شوند . ۲- رویکرد مبتنی بر دانش است که بر پایه رمزهای خصوصی و اطلاعات پایه ای (بیومتریک) بنا نهاده شده است . در هر دو رویکرد شاهد محدودیت های خاصی می باشیم ، به عنوان مثال ممکن است شناسه یا رمز عبور فراموش شده ، گم شود و یا به سرقت برود . علاوه براین ممکن است کاربران مجاز شناسه یا رمز عبور خود را با کاربران غیرمجاز دیگر به اشتراک بگذارند . این موضوع باعث ایجاد محدودیت در روش های بیومتریک می گردد (منظور از بیومتریک در این پست :عنبیه ، اثر انگشت ، چهره ، اثر کف دست و ویژگی رفتاری مانند امضاء یا حتی راه رفتن شخص می باشد).
امروزه تقاضاهای زیادی برای احرازهویت دقیق و قابل اعتماد از طریق شناسایی بیومتریک وجود دارد . اگر چه احراز هویت براساس بیومتریک دارای مزایای ذاتی نسبت به روش های دیگر است اما تمام سیستم های سنجش بیومتریک معمولا دارای دو اشتباه رایج و نگران کننده هستند : ۱- اشتباه گرفتن دو شخص نسبتا مشابه با یکدیگر . ۲- عدم شناسایی اطلاعات فردی که از اطلاعات دو فرد دیگر استفاده می کند (مثلا عنبیه مربوط به خود فرد است اما اثر انگشت متعلق به فرد دیگری است ).
عملکرد سیستم بیومتریک معمولا توسط میزان پذیرش اشتباه (FAR) و میزان رَد اشتباه (FRR) توصیف می شود . این دو مقدار را می توان با تنظیم یک حد آستانه کنترل کرد . یکی دیگر از شاخص های مهم یک سیستم بیومتریک ، نرخ برابری خطا (EER) (Equal Error Rate) است که در نقطه برابری FAR و FRR تعریف می شود . یک سیستم کامل از لحاظ دقت ، سیستمی خواهد بود که در آن EER برابر صفر باشد .
اخیرا Bio hashing که در واقع ترکیبی از بیومتریک با یک عدد تصادفی است بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است و برای افزایش دقت در آن از نرخ برابری خطا (EER) استفاده گردیده است . انواع روش های Bio hashing امروزه مطرح است که از مهم ترین آن ها می توان به Finger Print (اثر انگشت) و Palm Prints (اثر کف دست ) و Face hashing را نام برد که در اکثر آن ها هم چنان ناهنجاری های وجود دارد .
در چنین سیستم های احرازهویتی ، به طور کلی یک مقایسه با دو بخش از اطلاعات صورت می پذیرد . در واقع هویت ادعا شده و داده های بیومتریک ورودی را با هویت ثبت شده در یک پایگاه اطلاعاتی و قالب های بیومتریک متناظر می سنجند . نکته مهم در یک سیستم بیومتریک این است که چنین سیستمی نباید صرفا مبتنی بر شناسه کاربر باشد . هویت کاربر می تواند از طریق دستگاه های مختلفی مانند صفحه کلید ، Reader های کارت هوشمند و یا اسکنرهای عنبیه وارد شود .
نویسنده : مسعود معاونی
کد مقاله :A96102201
https://telegram.me/moaveni_ir
